Wśród zachowań menedżerów mające niezwykle destrukcyjny wpływ na zaangażowanie pracowników znajduje się:
Ale jest jeszcze jeden rodzaj zachowania, który powinien znaleźć się na tej liście, bo jego wpływ na ludzi jest bardzo negatywny - brak zainteresowania.
Zainteresowanie – społeczne narzędzie wywierania wpływu.
Jesteśmy istotami społecznymi. Nasza ewolucyjna przewaga nad innymi zwierzętami osadzona jest na współdziałaniu. Miliony lat temu nasi przodkowie odkryli, że łączenie sił dla realizacji wspólnych celów, pozwala pokonać naturalnych wrogów; groźne i silniejsze drapieżniki. Życie w zorganizowanym stadzie było jedynym sposobem na przetrwanie gatunku.
Nasza psychika wyposażona jest w szereg mechanizmów, które mają ułatwić funkcjonowanie w społeczności, mi.in. wyczula nas na zjawisko ostracyzmu. Wykluczenie z grupy było przez naszych przodków stosowane jako kara za brak współpracy.
Stąd też u ludzi wyewoluowana silna emocjonalna reakcja na groźbę odrzucenia społecznego. Brak zainteresowania ze strony istotnych dla nas osób, odczytujemy jako jedną z oznak odrzucenia. Podobnie reagujemy, gdy nie dostajemy uwagi od przełożonego.Właśnie w takich sytuacjach najczęściej doświadczamy mocnego lęku.
Paradoksalnie to pracownicy nienagannie wykonujący swoje zadania często spotykają się z barkiem zainteresowania ze strony szefów. Takie zachowanie również uwarunkowała natura - naszą uważność aktywuje niebezpieczeństwo i związany z nim stres.
Stajemy się bardziej czujni, gdy coś idzie nie tak. Zwiększona uwaga ma na celu obronić się przed zagrożeniem. Gdy wszystko jest w porządku, zmniejszamy uwagę. Z tego powodu bezproblemowi pracownicy, dający swoim szefom komfort stają się dla nich przeźroczyści.
Pracownicy najczęściej emocjonalnie porzucani przez swoich szefów? - to pracownicy sumienni, zaangażowani, odpowiedzialni, godni zaufania, dający poczucie pewności, przygotowani, nie upominający się o wsparcie. Realizują zadania w dobrym standardzie, czasami nawet wyręczają innych. Wykazują inicjatywę i nie robią wokół siebie szumu.
Tacy pracownicy są także mniej doceniani niż ich roszczeniowi koledzy; mniej rzucają się w oczy, więc łatwiej o nich zapomnieć. Są bardziej obciążani. Mają więcej do wykonania, bo świetnie realizują zadania i nie trzeba się z nimi użerać. Liczenie na to, że w końcu szef dostrzeże ich zaangażowanie często jest próżnym oczekiwaniem.
Spotkania z nimi są krótkie, zdawkowe i nudne, bo „przecież ich nie trzeba pilnować”, a „jak nie ma problemów, to zajmijmy się tym, gdzie są”. To właśnie ich często omijają podwyżki.
Pomyśl, jakie działania wzmacniasz.
Każdy ma swoją wytrzymałość. Gdy szef nie interesuje się pracownikiem, zwiększa się jego niepewność, lęk i frustracja. Spada jego efektywność, zmniejsza się zaangażowanie, a ostatecznie, dochodzi do wypalenia zawodowego. A na końcu tego procesu często jest odejście pracownika z firmy.
Pracownik potrzebuje więzi, bo bez tego trudno mu utrzymać długotrwałe zaangażowanie. Potrzebuje potwierdzania tego, że spełnia oczekiwania, to zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa. Potrzebuje feedbacku w procesie rozwijania kompetencji, to pozwala mu poszerzyć perspektywę.
Pomyśl, czy nie jest tak, że na twoją uwagę i zainteresowanie bardziej mogą liczyć ci, którzy sprawiają kłopoty, którzy głośniej krzyczą, robią wokół siebie zamieszanie, nie zawsze idące w parze z wynikami.
W jaki sposób wyrazić swoje zainteresowanie?
Jeśli chcesz uniknąć pułapki porzucania dobrych pracowników, zastosuj kilka zasad:
1. Mów im o tym, jak ważne dla ciebie jest to, że są samodzielni, że możesz na nich liczyć, że działają w zgodzie z regułami. Naucz się wyrażać wobec nich uznanie. Najlepiej publicznie, niech inni widzą jakie ustanawiasz wzorce.
2. Konsultuj się z nimi, pytaj o opinie i bierz je pod uwagę decydując. Niech wiedzą, że ich zdanie dla ciebie się liczy.
3. Zawsze graj fair; dotrzymuj zobowiązań, te wobec nich traktuj jako priorytetowe.
4. Miej dla nich czas. Odbywaj regularne spotkania. Nie odwołuj ich nieustannie, pod byle pretekstem lub po to, aby gasić pożary. Ludzie nie lubią raportowania, ale gdy nie pytasz o wyniki pracy, uważają, że się nimi nie interesujesz. Poza tym, spotkania z podwładnymi to nie tylko przyjmowanie statusów i rozwiązywanie problemów. Ich celem jest także budowanie relacji między wami.
5.Rozmawiaj o ich potrzebach. Pytaj, w czym możesz pomóc, i gdy trzeba, realnie pomagaj.
6. Sprawiedliwie nagradzaj. Jeśli ci, którzy dobrze pracują, zarabiają mniej niż ich słabsi koledzy – coś tu nie gra.
W czasie, gdy mnóstwo firm zauważa zjawisko niedopasowania kompetencyjnego pomiędzy swoimi oczekiwaniami a tym, co oferują kandydaci, pozyskanie odpowiednich pracowników jest bardzo trudne.
Uwaga powinna skupiać się na tych, którzy pracują w organizacji i robią to naprawdę dobrze. Niby wiadomo, a w praktyce nadal robi się zbyt mało, aby nie pozwolić odejść cenionym pracownikom.
Najzwyczajniej zapominamy, że jednym z najważniejszych elementów budujących lojalność jest relacja i tworząca ją więź.
Żródło: https://pieczynska.com.pl
